100 lat wydawnictwa kartograficznego National Geography
Dział kartografii National Geographic świętuje swoje setne urodziny. W tym czasie opracował koordynaty współrzędnych dla każdej góry, rzeki, jeziora, drogi, rafy, fiordu, wyspy, lodowca, oceanu i każdej innej fizycznej funkcji na lądzie morzu i w przestrzeni powietrznej. W samym tylko momencie pisania tego artykułu kartografowie National Geographic przygotowali 438 map, dziesięć atlasów świata, dziesiątki globusów, mapy dla 3000 magazynów i wiele map w postaci cyfrowej.
To co odróżnia mapy National Geographic od innych to dokładność i przywiązywanie wagi do szczegółów. Przykładem tego może być fakt, że sporządzone przez Towarzystwo mapy Księżyca z 1969 roku pokazywały miejsca lądowania wszystkich 23 bezzałogowych lądowników, które dotknęły powierzchni satelity.
To co zawsze cechowało dział kartografii to innowacyjność w pracach nad mapami. Pierwszy szef działu Albert H. Bumstead (1915-1939) wysoko postawił poprzeczkę dla prac kartograficznych dzięki wynalezieniu kompasu słonecznego, który można używać podczas wypraw na biegun północny, jak również opracowaniu maszyny do foto-kompozycji map, która pozwoliła zastąpić pracochłonny system ręcznego opisu na reprodukcję fotograficzną.
Aby zapewnić czytelność map National Geographic kartograf Charles E. Riddiford, pracujący w latach 1923-59, zaprojektował eleganckie czcionki dla map, które zostały opatentowane przez Towarzystwo i są do dzisiaj w użyciu.
W 1957 roku komórka przyczyniła się również dla rozwoju programów kosmicznych dzięki przenośnemu urządzeniu Wellmana Chamberlane’a do śledzenia ruchu satelitów.
W miarę wzrostu tempa rozwoju nauki na świecie wzrosło też tempo prac w Towarzystwie. John B. Garver (szef działu w latach 1982-1991) wprowadził je w XXI wiek instalując komputerowy system Scitex, który w owym czasie był tak duży, że wymagał osobnego pomieszczenia z własną klimatyzacją. Komputeryzacja pozwoliła na zwiększenie dokładności i usprawnienie procesu produkcji map. Allen Carroll (szef w latach 1998-2010) uruchomił w 1999 roku National Geographic MapMachine, pierwszy interaktywny atlas dostępny w sieci.
W przeszłości stworzenie mapy zajmowało miesiące, dzisiaj dzięki technologii cyfrowej przygotowanie może zająć zaledwie kilka godzin. Co będzie wiec celem działu kartografii na najbliższe lata?
„Ponieważ coraz więcej urządzeń przenośnych ma dostęp do internetu, użytkownicy będą mogli tworzyć bardziej spersonalizowane mapy. Poręczne technologie, takie jak inteligentne zegarki, pozwalają na zwiększenie przechwytywanie geo-danych. Gromadzenie i dostarczanie większej liczby danych przez użytkowników pozwoli na wyszukiwanie i mapowanie większej liczby obiektów przez samych użytkowników. Oczywiście kartografowie będą nadal potrzebni do analizy i przetworzenia uzyskanych w ten sposób danych” mówi Juan José Valdés – obecny szef działu.
Kilka map z historii National Geographic:
1. Rozpad Związku Radzieckiego w 1991 roku sprawił, że 90 procent nazw miejscowości na Ukrainie trzeba było zmienić.
2. W sierpniu 1914 roku magazyn National Geographic opublikowało mapę środkowej i południowej Europy, która wkrótce maiła stać się teatrem walk I wojny światowej.
3. „Nasze mapy nie tylko utrwalały historię, one ją również tworzyły”. Generał Eisenhower używał map Niemiec przygotowanych przez National Geography podczas ofensywy w 1945 roku.
4. Mapa dna oceanu z 1968 roku, przygotowana na podstawie prac dwójki geografów Brucea Heezena i Marie Tharp, pozwoliła przybliżyć szerokim masom odbiorców koncepcję płyt tektonicznych Ziemi. Thrap zaczęła badać dno oceanów w 19450 roku w oparciu o dźwięki rejestrowane przez statki pływające po wodach oceanu. Za swoją pionierską pracę otrzymała w 1978 roku odznaczenie Hubbard Medal.
5. W listopadzie 1988 roku zakończono trwającą ponad 4 lata pracę nad mapą Mount Everest. Mapę przygotowywano przy użyciu kamer wysokiej rozdzielczości zamontowanych m.in. na wahadłowcu kosmicznym Columbia oraz nakładając na siebie ponad 160 zdjęć wykonanych z samolotu z wysokości 12 km nad ziemią. Aby przygotować mapę sfotografowano ponad 9 tysięcy kilometrów kwadratowych powierzchni naokoło szczytu.
6. Oto mapa nieziemskiej urody – dosłownie. Opracowana w 1969 roku mapa Księżyca, była pierwszą, która przedstawiała dwie strony księżyca, nie tylko tą znaną, widoczną w nocy jasną stronę lecz także tę ciemną, ukrytą przed naszym wzrokiem. Kartograf i artysta Tibor Toth szkicował krater po kraterze spędzając tygodnie w obserwatorium Flagstaff w Arizonaie by przestudiować ten temat.
7. Mapa Atarktydy wydana w 2002 roku. Uwzględniono na niej m. in. grubość pokrywy lodowej, prędkość przepływu lodu, a także lokalizację wielu baz badawczych i automatycznych stacji meteorologicznych. Jak głosi podpis „Antarktyda jest kartograficznym koszmarem – do czasu gdy zostanie narysowana jej kształt zdąży ulec zmianie”.
8. Po najgorszym w historii wycieku ropy naftowej w kwietniu 2010 roku i zatonięciu platformy Deepwater Horizon w Zatoce Meksykańskiej, National Geographic stworzyło mapę z zaznaczeniem platform wiertniczych u wybrzeży Teksasu, Luizjany, Alabamy i Missisipi. Druga strona mapy pokazuje, gdzie nastąpił wyciek oleju prezentując, które morskie ekosystemy poniosły najgorsze konsekwencje wycieku.
