Niezwykłe morskie ślimaki

Na pierwszy rzut oka wydawać się może, że to nie są istoty z naszego świata. Bardziej przypominają postacie z bajek, niż kosmitów, ale są to tylko ślimaki morskie.

Większość z tych gatunków utraciła swoje muszle i zyskała nowe cechy w drodze ewolucji.

Występują w różnych kształtach, kolorach i rozmiarach. Jaskrawe ubarwienie pełni funkcję ostrzegawczą dla drapieżników informując „jestem trujący”, ale ma również pomóc ślimakowi wtopić się w żywe barwy rafy koralowej.

Będziecie zaskoczeni, że ocean jest pełen tak uroczych stworzeń! Poznajcie bliżej kilka z wielu dziwnych gatunków.

Cadlinella Ornatissima

Gatunek występujący w wodach tropikalnych u wybrzeży Australii oraz wschodnich Pacyfiku.

Sea Sheep (Costasiella Kuroshimae)

W odróżnieniu od większości ślimaków, „Owca Morska” żywi się algami i co ciekawe, jest jedynym zwierzęciem na ziemi, które dzięki temu, potrafi przeprowadzić fotosyntezę.

Phyllodesmium Poindimiei

Jest to jeden z niewielu gatunków, który nie posiada w swoich tkankach zooxanthellae, czyli jednokomórkowych bruzdnic. Odżywiają się miękkimi koralami i występują w okolicach Australii.

Dirona Albolineata

Gatunek ten, podobnie jak inne ślimaki z tego rodzaju, posiada półprzezroczyste ciało z dużymi wypustkami (noszącymi nazwę cerata).

Cerata u ślimaków morskich posiada kilka zasadniczych funkcji:

• powiększa powierzchnię ciała ślimaków i ułatwia im oddychanie;
• wśród niektórych rodzajów ślimaków, cerata stanowi w pewnym sensie rozwinięcie układu trawiennego i jednocześnie pełni funkcję broni. Np. ślimaki z gatunku niebieski smok, wykorzystują niestrawione komórki parzydełkowe innych organizmów jak żeglarz portugalski, do polowania na inne organizmy. W tym celu z układu trawiennego transportują knidocysty do czubków ceraty i używają ich jak żądeł;
• cerata może także służyć jako środek obronny – pod oderwaniu lub odgryzieniu, dany fragment wydziela lepką substancję i energicznie się wije, co dezorientuje napastnika i umożliwia zaatakowanemu ślimakowi ucieczkę. [via]

Ślimaki te występują w szerokiej gamie barw od białej przez różowa, aż do niebieskiej. Są mięsożerne, żywią się głównie małymi skorupiakami i ślimakami. Mogą osiągać 18 cm długości.

Janolus Fuscus

Występuje w płytkich przybrzeżnych wodach oceanu od Półwyspu Kenai na Alasce do środkowej Kalifornii, a także w północnej Japonii. Jest to kolejny gatunek z doskonale wykształconymi cerata w kolorze pomarańczowym zakończonymi białą wypustką.

Banyuls Sec Vallenti

Ślimak Liść (Elysia Chlorotica)

Ten gatunek ubarwieniem i kształtem przypomina liść. Odżywia się fotoautotroficznie, co jest możliwe dzięki symbiozie z chloroplastami uzyskiwanymi ze zjadanych glonów, wbudowanymi w komórki nabłonka jelita. Umożliwiają one przeprowadzanie fotosyntezy przez co najmniej 9 miesięcy. W tym czasie ślimak nie potrzebuje pokarmu, może korzystać jedynie ze światła i dwutlenku węgla asymilowanego przez symbiotyczne chloroplasty.

Cykl życiowy Elysia chlorotica trwa od 8 do 10 miesięcy. [via]

Hypselodoris Kanga

Jeden z wielu gatunków o niebieskim zabarwieniu. Charakteryzuje się występowaniem żółtych plamek. Występuje na Oceanie Indyjskim i przy wybrzeżu Hong Kongu. Gatunek ten może osiągnąć długość co najmniej 70 mm i odżywia się żółtymi gąbkami z rodzaju Dysidea.

Phyllidiella Pustulosa

Jest to najpopularniejszy przedstawiciel ślimaków w tropikalnych wodach zachodniego Pacyfiku. Kolor wypustek jest zmienia się od białego przez różowy do fioletu i może być spowodowany różnicami w diecie poszczególnych okazów.

Niebieski smok  (Glaucus Atlanticus)

Te ślimaki żyją na otwartym morzu unosząc się do góry nogami dzięki napięciu powierzchniowemu wody, są porywane prądy morskie. Niebieski smok posiada kamuflaż – niebieska strona ciała, która jest skierowana do góry, ginie w błękicie wody. Szara strona, skierowana ku dołowi, odpowiada srebrzystej powierzchni morza.

Niebieski smok żywi się innymi stworzeniami. Używa wypustek cerata jako broni. W tym celu ślimaki wykorzystują niestrawione komórki parzydełkowe innych organizmów jak np. żeglarz portugalski, do polowania na inne organizmy. Dla człowieka jego „użądlenie” jest bolesne ale nie śmiertelne.

Flabellina Iodinea

Ten gatunek posiada niezwykłe ubarwienie. Jego ciało jest fioletowe a cerata jaskrawo pomarańczowe. Dodatkowo wypustki pełnią funkcję przedłużenia układu pokarmowego i magazynują trujące komórki z organizmów, którymi odżywiają się ślimaki.

Donut Nudibranch

Ślimak sałatowy (Elysia Crispata)

Popularna nazwa tego ślimaka wynika z jego podobieństwa do liścia sałaty, zarówno w formie jak i w kolorze, ponieważ zdarzają się osobniki w kolorze zielonym. Ubarwienie tego gatunku jest bardzo różne, występują nawet blado-różowe ślimaki.

Maksymalna długość tego gatunku to około 5 cm do 3 cm.

Cyerce Nigricans

Gatunek ten występuje na Pacyfiku i Oceanie Indyjskim. Nie posiada chloroplastów, w związku z czym musi sam zdobywać pokarm.

Hypselodoris Apolegma

Gatunek spotykany w tropikalnych wodach zachodniej części Oceanu Spokojnego.