Skorupa żółwia nie ewoluowała po to, aby chronić jego ciało

Funkcja danej cechy biologicznej może ewoluować przez tysiąclecia. Przykładowo ptasie pióra zdaniem naukowców, pojawiły się nie po to, aby umożliwiać latanie, lecz by zapewniać ciepło lub jako element przyciągający partnerkę w czasie zalotów.

Nowe badania opublikowane w czasopiśmie „Current Biology” sugerują, że chociaż skorupa żółwia funkcjonuje obecnie jako wysoce skuteczna osłona ciała, chroniąca wszystkie ważne narządy oprócz głowy, to początkowo pełniła zupełnie inną rolę.

Wniosków takich dostarczył najstarszy znany przodek żółwia Eunotosaurus africanus, czyli „zębaty żółw w pół-skorupie.”

Okaz tego wymarłego gatunku z Republiki Południowej Afryki wskazuje, że w kolejnych etapach rozwoju żebra zwierzęcia stawały się coraz szersze i bardziej płaskie, zmierzając w stronę utworzenia skorupy późniejszego żółwia.

Zamiast zapewniać ochronę te poszerzone żebra stwarzały w zasadzie dość poważne problemy. Szerokie żebra usztywniają tors, ograniczając długość kroku, a ostatecznie spowalniając zwierzę. Mogą one również przeszkadzać w oddychaniu.

„Kluczowa rola żeber zarówno przy poruszaniu się i oddychaniu jest możliwa, jeśli nie widzimy dużych wahań w kształcie żeber” powiedział główny autor badania Tyler Lyson, z Denver Museum of Nature & Science w komunikacie prasowym.

„Żebra są na ogół dość nudnymi kośćmi. Żebra wielorybów, węży, dinozaurów, ludzi i prawie wszystkich innych zwierzęta wyglądają tak samo. Żółwie są jedynym wyjątkiem, gdzie są one tak bardzo zmodyfikowane, że stanowią większość skorupy”.

Aby zrozumieć, dlaczego te żebra w ogóle się rozwinęły Lyson i jego zespół przeanalizowali okaz zwany africanus E. będący zachowanym w całości zwierzęciem, znalezionym niedawno przez ośmioletniego chłopca w RPA.

Istotne cechy budowy tego zwierzęcia zawierały czaszkę w kształcie łopaty, przednie łapy większe niż tylne i przedramiona wyposażone w mocowania dla dużych mięśni – wszystkie cechy zwierzęcia ryjącego.

Według naukowców, odkrycie sugeruje, że szerokie żebra służyły jako „stabilna podstawa, na której działać miały potężne kończyny przednie w czasie kopania”. Wydaje się więc, że podstawową cechą skorupy początkowo była adaptacja do zagnieżdżenia się pod ziemią, a nie dla ochrony.

Podstawowym środowiskiem życia dla wielu gatunków żółwi żyjących współcześnie jest woda. Dobrze, że skorupa, która ewoluowała do kopania w ziemi, znalazła zastosowanie jako ochrona.