Pustynia, która nie jest pustynią

Na północno-wschodnim krańcu Brazylii leży kraina piaszczystych oaz, która wraz z porami roku przemienia się w surowa pustynię – witajcie w Parku Narodowym Lençois Maranhenses.

Zimną surowy obszar zamienia się w regularną pustynię, w porze deszczowej 155 hektarów kwadratowych przemienia się w nieskończony krajobraz stale wędrujących wydm, przetykanych turkusowymi jeziorkami. Najwyższe z diun sięgają nawet do 40 metrów. Gładka powierzchnia piasku przypominać może niektórym rozścielone prześcieradła – stąd też nazwa „lençois” (po portugalsku oznacza właśnie prześcieradła).

Co wpływa na tak duże zmiany w tym ekosystemie?

Wiatr oraz przypływy. Dwie pobliskie rzeki Paraniba oraz Preguicas niosą w swoich wodach piasek w stronę północnego wybrzeża Brazylii. W czasie suchego sezonu wiatr unosi naniesiony materiał, tworząc malownicze diuny, przemieszczające się w głąb lądu.

Gdy suchy sezon zmierza ku końcowi, woda zaczyna wypełniać przestrzeń pomiędzy wydmami. Znajdująca się pod piaskiem warstwa skał uniemożliwia wchłonięcie wody, przez co powstają malownicze, turkusowe jeziorka, liczące od 3 do 100 metrów średnicy.

Większość zbiorników wypełniona jest słodką wodą deszczową, dodatkowo baseny zasilane są wodą z rzek, przez które do największych basenów mogą również przedostawać się ryby, jak np. niektóre gatunki węgorzy. Przykładowo Wolffish podczas pory suchej zakopuje się w wilgotnych diunach, aby przetrwać trudny czas, by następnie w porze deszczowej wyjść z powrotem na powierzchnię.

Niebieskie laguny można obserwować w okresie od lipca do września, wtedy też brazylijski park przeżywa prawdziwy najazd turystów. Odwiedzającym diuny władze parku oferują możliwość zorganizowanych wycieczek krajoznawczych oraz dodatkowe rozrywki.