Niesamowite i niezwykle rzadko spotykane rodzaje chmur
Wszystkie chmury mają swoje nazwy. System ich klasyfikacji powstał już w 1802 roku. Jego autorem był Luke Howard, brytyjski chemik produkcji i meteorolog amator. Dziś są sklasyfikowane między innymi na podstawie ich kształtu, wysokości, procesu tworzenia.
Chmury soczewkowate
Oto naprawdę niesamowite chmury, które ludzie często mylą ze statkami kosmitów. Widok wiszącego nad ziemią dysku faktycznie może wpędzić obserwatorów w konsternację.
Zjawisko, uchwycone na fotografiach to tzw. chmury soczewkowate (Altocumulus lenticularis) – rzadkie zjawisko występujące w pobliżu pasm górskich.
CZYTAJ TAKŻE: Czy to UFO? Spokojnie to tylko chmury
Mammatus
Te dziwne chmury znane też jako zjawisko mamma. U podstawy w dolnej części chmury tworzą się efektowne wypukłości.
Chmury kłębiaste deszczowe
Są to chmury rozbudowane w kierunku pionowym na wysokość kilku lub kilkunastu kilometrów. To często spotykany rodzaj, jednak w niektórych przypadkach formy, jakie przybiera są naprawdę niezwykłe. Mogą być też źródłem gwałtownych opadów i burz.
Chmury pierzaste haczykowate
Te chmury należą do grupy cirrus, czyli chmur wysokich. Typowa chmura cirrus wyglądem przypomina nici pajęcze, delikatne włókna, „włosy anielskie”, pierze, nierzadko też kłaczki lub loczki.
Często można zaobserwować Cirrus uncinus – chmury pierzaste haczykowate. Kształt haczykowaty (przecinkowaty) wynika z różnic w prędkości wiatru na różnych poziomach. Opadające kryształki lodu znajdują się w powietrzu o coraz mniejszej lub coraz większej prędkości, co powoduje charakterystyczny, wyciągnięty, haczykowaty wygląd. Natomiast zaczątek chmur Cirrus uncinus jest powodowany przypuszczalnie konwekcją.
Roll Cloud
To pozioma, kształtem przypominająca długą rurę, chmura towarzysząca frontowi szkwałowemu w burzy. Rzadziej spotykana na chłodnym froncie atmosferycznym. Jest to względnie rzadkie zjawisko i co ciekawe nie jest w jakikolwiek sposób związane z innymi układami chmurowymi, w tym z chmury burzową. [via]
Polarne chmury stratosferyczne (PSC)
Rzadkie chmury występujące zimą w polarnej atmosferze. Związane są z powstawaniem dziury ozonowej. Jeden z rodzajów tych chmur, tzw. obłoki perłowe (PSC II rodzaju) charakteryzuje się niezwykłymi kolorami tęczy, powstałymi wyniku interferencji światła białego.
Polarne chmury stratosferyczne znajdują się wysoko na niebie i mogą odbijać promienie słoneczne spod horyzontu w stronę powierzchni ziemi, co powoduje ich jasne świecenie przed i po zachodzie słońca. [via]
Prześwit poopadowy – Zjawisko Fallstreak hole (Hole punch cloud)
Zjawisko występuje pod wieloma nazwami i przybiera postać dużej okrągłej lub eliptycznej luki, która może pojawić się w chmurach typu Cirrocumulus lub Altocumulus. Otwory tworzą się, gdy temperatura wody w chmurze jest poniżej zera, ale woda nie została jeszcze zamrożona.
Wystarczy jednak jakiś bodziec (na przykład przebijający się przez warstwę chmur samolot), by wyzwolić reakcję zamarzania. Szybko tworzące się zamarznięte kryształki opadają i tak powstaje dziura w chmurze. [via]
Chmury Undulatus asperatus
Jest to zupełnie nowy zaobserwowany rodzaj chmur. Jeżeli zostanie oficjalnie uznany przez Światową Organizację Meteorologiczną, będzie to pierwszy od 60 lat nowy rodzaj obłoków!
Obłoki tworzę liczne fale, przez co chmury swoim kształtem i zachowaniem na niebie przypominają morze w czasie sztormu. Meteorolodzy badający to zjawisko przypuszczają, że następuje, gdy chmury stanowią granicę między chłodnym powietrzem, jakie zebrało się nad podłożem, a cieplejszymi masami powietrza, które są mniej gęste i zalegają powyżej podstawy chmur. [via]
Zobaczcie na filmie, jak to niesamowicie wygląda:
