Czy wirus HIV powstał w laboratorium?

16 kwietnia 1984 roku doktor Robert Gallo wypełnił aplikację w urzędzie patentowym Stanów Zjednoczonych w celu legalizacja swojego wynalazku – wirusa HIV. Czyżby więc jedna z największych chorób XX wieku była efektem laboratoryjnego eksperymentu? 

Według powszechnej wiedzy wirus powstał ze skrzyżowania małpiego wirusa SIV, odpowiedzialnego za spadek odporności u zwierząt, z ludzkim materiałem genetycznym. Nie wiadomo jednak w jakich dokładnie okolicznościach miało nastąpić przeniesienie wirusa z małpy na człowieka, być może nastąpiło to na skutek zranienia przez zwierzę lub (jak niegdyś nauczano) odbycie stosunku seksualnego. Nie brakuje jednak i takich, którzy za epidemię HIV winią samych ludzi, a dokładnie amerykańskich lekarzy.

Wirus HIV jest bioproduktem opracowanym przez federalny program rządowy SVCP (Special Virus Cancer Program) realizowany przez rząd Stanów Zjednoczonych od 1962 do 1978 roku. Specjalne wirusy hodowane przez jednostkę były następnie dodawane do szczepionek na żółtaczkę typu B, które aplikowano ludziom w Afryce oraz niektórych częściach USA. Wkrótce potem na świcie rozprzestrzeniła się nowa, tajemnicza choroba, którą oficjalnie odkryto dopiero w latach 80.

Postępy z badań publikowane były w corocznych raportach, z których można się dowiedzieć, że rząd USA był zainteresowany odkryciem wirusów powodujących u ludzi raka, a także zajmował się badaniami nad modyfikacją generyczną występującego u zwierząt wirusa obniżonej odporności Visan. Do programu zaangażowała się w 1971 roku także jednostka specjalne CIA do pracy nad biologiczną bronią, angażując laboratoria z Fort Detrick.

W efekcie programu SVCP nie udało się odkryć wirusów odpowiedzialnych za występowanie raka. Program, który pochłonął miliony dolarów, nie spełnił swojej roli, stał się jednak jednym z największych laboratoriów pracujących nad ludzkimi i zwierzęcymi retrowirusami, przyczyniając się do rozwoju tej dziedziny wiedzy oraz genetyki.

Nie da się jednak zaprzeczyć, że w laboratorium wielokrotnie mieszano wirusy i tkanki ludzi oraz naczelnych (głównie szympansów), generując wiele nowych i niebezpiecznych odmian wirusów. Prawdopodobnie to podczas badań w ramach tego programu powstał wirus HIV. W program zaangażowany był również dr Gallo, który wkrótce zasłynął w środowisku medycznym, „odkrywając” wirus HIV.

W jaki sposób HIV z laboratorium przeniosło się do populacji?

Wbrew powszechnemu przekonaniu o bezpieczeństwie tego rodzaju przedsięwzięć możliwości było kilka. Jedną z nich były zwierzęta używane do testów – szympansy, koty oraz gryzonie, które po zamknięciu programu zostały w nieodpowiedni sposób zabezpieczone, przedostając się na wolność.

Druga możliwość zakłada rozprzestrzenianie się HIV za sprawą darmowych szczepień na żółtaczkę typu B, prowadzonych w latach 80. w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. Tysiące osób zgłaszało się na ochotników do przyjęcia sponsorowanych przez rząd USA eksperymentalnych szczepień. Wkrótce właśnie te miasta stały się epicentrami nowego „syndromu braku odporności”, znanego potem jako AIDS. Na początku lat 70. szczepionkę przeciw żółtaczce typu B rozwijano pracując właśnie na szympansach.

Mimo iż założenie jest kontrowersyjne, oskarżenia wobec amerykańskiego rządu wysuwają również przedstawiciele środowiska naukowego jak np. dr Alan Cantwell Jr amerykański dermatolog, który skupił się na tropieniu zatuszowanej rzekomo przez środowisko medyczne wiedzy.

Kolejnym zwolennikiem sztucznego pochodzenia AIDS jest dentysta i publicysta Leonard Horowitz, który twierdzi, że HIV to amerykański wynalazek stworzony z myślą o ludobójstwie na masową skalę. Teoria doczekała się także kilku publikacji tak np. The Man-Made Origin of AIDS, AIDS and the Doctors of Death: An Inquiry into the Origin of the AIDS Epidemic, Queer Blood: The Secret AIDS Genocide Plot.

Obecnie na świecie żyje około 35 milionów osób zarażonych wirusem HIV, najwięcej w krajach Afryki. W niektórych karach liczba osób zakażonych wirusem sięga nawet 40% populacji. Europa Wschodnia – Rosja, Ukraina i kraje bałtyckie jest jednym z obszarów o największej dynamice wzrostu zakażeń.