Historia strojów kąpielowych – od nagości przez wiktoriańskie płaszcze aż po bikini
Jak to się stało, że od wielowarstwowych bufiastych sukien przeszliśmy do sznureczka z trójkącikiem?
Mało który produkt współczesności przeszedł tak drastyczne zmiany, jak kobiecy strój kąpielowy.
Pierwsze materiały na temat stosowania specjalnego stroju do pływania pochodzą z IV w., z jednej z sycylijskich budowli Villa Roma, gdzie można znaleźć kobiety w czymś, co dzisiaj bez problemu zidentyfikowalibyśmy jako stroje kąpielowe.
Kobiety przedstawione na ściennej mozaice występują w dwuczęściowych kostiumach przypominających bikini, które zakrywają pośladki i biust. Biorąc pod uwagę istnienie w Imperium Rzymskim systemu publicznych łaźni oraz wiele przykładów ceramiki i rzeźby prezentujących bez skrępowania nagie postaci, to fakt, że kobiet zostały „ocenzurowane”, powinien wydawać się wręcz czymś dziwnym. Byś może to tylko fantazja artysty, być może wpływ nowej wiary – chrześcijaństwa, które zaczęło rozprzestrzeniać się po Imperium.
![](https://ciekawe.org/wp-content/uploads/2016/07/bikini-728x546.jpg)
Rzymska mozaika przedstawiająca kobiety w bikini znaleziona w willi w pobliżu Piazza Armerina na Sycylii.
Niestety aż do XVII w. nie mamy wiedzy o strojach do kąpieli – prawdopodobnie ludzie wchodzili do wody nago lub w jakichś fragmentach bielizny.
Wzmianki o kobiecym stroju przeznaczonym do pływania pojawiają się ponownie w XVII wieku.
Dopiero w 1687 roku anielska podróżniczka Celia Fiennes opisała coś, co nazwać można kostiumem kąpielowym, typowym dla kobiety w tamtym czasie:
„Panie wybierają się do kąpieli w stroju wykonanym z cienkiego żółtego płótna, który jest duży, sztywny i z obszernymi rękawami, jak strój pastora, woda wypełniając kostium, powoduje, że materiał unosi się i nie przylega do ciała, co nadaje paniom gorszego kształtu niż ich naturalny. Panowie mają kalesony i kitle z długimi rękawami”.
![](https://ciekawe.org/wp-content/uploads/2016/07/10191362_bathing-machines-of-the-19th-century_t77b81e76-728x511.jpg)
„Syreny z Brighton”, William Heath (1795 – 1840), powstał około 1829.
Płaszcze kąpielowe jak nazywano je w XVIII wieku, były używane w czasie publicznych kąpieli będących zabiegami higienicznym lub leczniczymi.
XIX w. to skromny początek plażowej mody.
Ówcześni krawcy musieli uporać się z rosnącą popularnością wypoczynku nad wodą oraz postępującymi zmianami społecznymi, które do przestrzeni publicznej powoli zaczęły wpuszczać również kobiety (wcześniej mężczyźni kąpali się w jeziorach i rzekach nago). Konieczne stało się znalezienie stroju, w którym obie płcie mogłyby czuć się swobodnie, korzystając z wodnych atrakcji.
W XIX i XX w. skromność przeważała nad formą i funkcją. Kobiety ubierały się do wody w długie suknie wykonane z tkaniny, czasami kilkuwarstwowe, które nie stawały się przezroczyste po zanurzeniu. Aby zapobiec unoszenia się odzieży, niektóre kobiety doszywały sobie ponoć ołowiane ciężarki do rąbka sukien.
Z czasem jednak coraz bardziej emancypujące się kobiety sięgnęły po kolejny zarezerwowany dotychczas tylko dla panów temat – sporty wodne. Długie spódnice z rękawami nie były zbyt praktyczne, dlatego pierwsze pływaczki zakładały po prostu cyrkowy trykot. Za publicznie pojawianie się w takim stroju pływaczka Annette Kellerman, została aresztowana w 1907 r.
![kelerman](https://ciekawe.org/wp-content/uploads/2016/07/kelerman.jpg)
Annette Kellerman
Z czasem zaakceptowano nowy styl, dbając jednak o odpowiednią „niegorszącą” długość nogawek.
1915 r. mała szwalnia w Jantzen wprowadza na rynek „strój kąpielowy” wykonany z wełny, stając się oficjalnym wynalazcą terminu „kostium kąpielowy”.
Kilka lat później firma prezentuje logo z kobietą w czerwonym kostiumie. Nurkująca dziewczyna stała się ogromnie popularnym obrazem i wyniosła firmę na wyżyny, komercjalizując postępującą emancypację kobiet.
![Jantzen logo, 1920](https://ciekawe.org/wp-content/uploads/2016/07/487afae43cd3c5e1c111f3650418febc.jpg)
Jantzen logo, 1920
Jednak nawet nurkująca dziewczyna okazała się być purytańska, w obliczu projektu przedstawionego przez francuza Louisa Réarda, który w 1946 r. zaprezentował światu pierwsze bikini.
Twórca chciał, aby jego projekt był tak samo wybuchowy, jak eksplozje atomowe o tej samej nazwie. Efekt faktycznie był mocny, przez kolejną dekadę mało kto decydował się na przywdzianie takiego skąpego stroju. Popularność przyszła wraz z ruchami kontrkulturowymi i rewolucją seksualną.
![](https://ciekawe.org/wp-content/uploads/2016/07/bikini-1-728x1014.jpg)
Micheline Bernardini pierwsza modelka reklamująca kostiumy bikini, 1946.
Globalna moda na plażowanie to lata 50. XX w.
Pierwsze kroki w branży stawiało zaledwie kilka amerykańskich firm. Produkowały kostiumy w niewielkim zakresie wzorów, kolorów i materiałów. Potem już poszło lawinowo.
W latach 60. na modę coraz większy wpływ zaczęła mieć młodzież, a wzorem stała się młodzieńcza, idealna sylwetka, chętnie prezentowana w bikini.
Kostium kąpielowy i przyodziana w niego kobieta stały się obrazem kultowym za sprawą aktorki i modelki Farrah Fawcett, której słynny wizerunek w czerwonym, jednoczęściowym stroju sprzedano w 1975 r. 12 milionów razy. Gwiazda „Aniołków Charliego” stała się ucieleśnieniem zwykłej amerykańskiej dziewczyny, spędzającej miło czas na plaży.
![](https://ciekawe.org/wp-content/uploads/2016/07/kostium-kapielowy.jpg)
Farrah Fawcett
Dzisiaj mamy już szeroką gamę produktów.
Odważne bikini, stringi, stroje do pływania, kostiumy retro z podniesionym stanem, koszulki chroniące przed promieniowaniem UV, a nawet burkini – czyli połączenie burki i bikini dla muzułmanek.
Jednym z ciekawych projektów, który jednak nie przyjął się praktycznie nigdzie na świecie, jest projekt monokini Rudiego Gernreicha – strój skradający się z obficie zabudowanych majtek i dwóch paseczków idących do ramion.
![](https://ciekawe.org/wp-content/uploads/2016/07/monokini.jpg)
Monokini projektu Rudi Gernreicha.